บทที่ 135

ทันใดนั้น ความทรงจำถึงรสชาติของเธอก็ผุดวาบขึ้นมาในหัว และโดยไม่ทันได้คิดอะไร เขาก็ช้อนร่างเธอขึ้นอุ้ม "กลับห้องกันเถอะ"

แคสซี่งุนงงอย่างที่สุด "เดี๋ยวนะคะ คุณไม่ได้ทำงานอยู่เหรอคะ"

"คุณไม่ได้อยากให้ผมหยุดทำงานหรือไง"

เขาชายตามองเธอ

"ฉันไปพูดแบบนั้นตอนไหนกันคะ" แคสซี่อึ้งไป

"ทุกสายตาที่คุณมองผมม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ